Lasy, żubry ... Lasy Pszczyńskie były pierwotnie puszczą dębowo-bukową, którą ostatecznie przetrzebił rozwój przemysłu w XIX wieku. Nadleśnictwo Pszczyna i Kobiór o powierzchni ok. 25 tys. ha są częścią zwartego pasa lasów o szerokości 20-30 km, a ciągnącego się od Kędzierzyna do Oświęcimia. Wciąż żyją tu dziko jelenie europejskie, jelenie sika, daniele, sarny, dziki, wilki, lisy, borsuki, zające, kuropatwy i dzikie kaczki. Lasy te jeszcze w latach 30. były dobrami księcia von Hochberg i sięgały na północ aż po Katowice. W 1865 roku książę Jan Henryk XI von Hochberg - pierwszy łowczy w cesarstwie - sprowadził do pszczyńskich lasów żubry, które miały uświetnić polowania organizowane dla koronowanych głów z całej Europy. Pszczyńskie żubry odegrały ważną rolę w odnowieniu stada w Puszczy Białowieskiej. Obecnie w Ośrodku Hodowli Żubrów w Jankowicach, na powierzchni 800 ha lasu, żyje w warunkach zbliżonych do naturalnych stado liczące ok. 50 sztuk Jest już Pokazowa Zagroda Żubra".

Pałacyki, bażantarnie, aleje...W 1861 roku powstał zameczek myśliwski w Promnicach nad Jeziorem Paprocańskim , nieopodal Pszczyny. Budowniczy księcia, Olivier Pavelt wybudował go w stylu angielskiego neogotyku, w miejsce istniejącego tu już wcześniej, a wzmiankowanego w II połowie XVIII wieku pałacyku.
Z pszczyńskiego parku do Promnic prowadziła droga konna (tzw. Reitweg) - kilkunastokilometrowa aleja, nazywaną droga myśliwską. Powstała ona przed 1878 r., a jej fragment zachował się do dziś. Inne aleje prowadziły przez Dziką Promenadę, do pałacyku Bażantarnia w Porębie, do Goczałkowic czy do folwarku Czarne Doły. Aleje te - dębowe, kasztanowe, lipowe czy brzozowe - łączyły malowniczo bażantarnie, folwarki, leśniczówki i pałacyki usytuowane wokół Pszczyny. Przebiegając pomiędzy fragmentami lasu, wzniesieniami, stawami czy strumieniami, pozwalały podziwiać łagodny pszczyński krajobraz, a czasem widok pobliskich gór.
Nieopodal Pszczyny są dwa jeziora... W pobliżu miasta znajdują się dwa duże zbiorniki wodne : Jezioro Goczałkowickie oraz Zbiornik Łącki.

Jezioro Goczałkowickie, jako zbiornik utworzony na Wiśle w 1955 roku, jest jednym z największych tego typu akwenów w Polsce. Stanowi on nadal źródło zaopatrzenia w wodę dla Górnego Śląska. Ze względu na ogrom swej tafli oraz łaskawe dla żeglarzy wiatry, jezioro to, dzięki staraniom władz miasta, może ponownie stać się atrakcyjnym ośrodkiem uprawiania żeglarstwa.
W pobliżu jeziora leży znane uzdrowisko Goczałkowice-Zdrój, które powstało w 1856 r. Tutejsze sanatorium korzysta z bogatych złóż borowiny i solanki, pomocnych m. in. w leczeniu schorzeń reumatycznych, chorób narządów ruchu i układu oddechowego. Zbiornik Łącki wybudowano w 1986 roku w środkowym biegu rzeki Pszczynki, pomiędzy czterema miejscowościami: Łąką, Porębą, Brzeźcami i Wisłą Wielką. Czoło zapory przylega niemal do Dzikiej Promenady - części Parku Pszczyńskiego, a istniejące tu do dziś aleje - dębowe czy kasztanowe - prowadzą prosto do zamku i miasta. Mieszkańcy Pszczyny i regionu chętnie korzystają ze zbiornika jako kąpieliska, miejsca do łowienia ryb i surfowania. Plan zagospodarowania przewiduje tu rozbudowę infrastruktury turystycznej i sportowej: stanic wodnych, plaży, zajazdów czy ośrodków rekreacji konnej.
Wycieczki rowerowe... Wiele zakątków Ziemi Pszczyńskiej obejrzeć można podczas wycieczek rowerowych - kilkugo dzinnych lub zaplanowanych na cały dzień. Ze względu na płaski teren oraz wiele ciekawych (nie ruchliwych) dróg, alei czy ścieżek prowadzących przez leśne zagajniki, udać się można z całą rodziną nad jezioro, do Bażantarni czy nawet do Promnic. Można też wybrać się na wycieczkę rowerową, żeby zwiedzić drewniane kościółki Ziemi Pszczyńskiej.